Het doek (40 x 50 cm) dateert uit 1952 en ademt een volkomen rust uit. De schilder was ooit dominee, maar werd in 1919 leerling van H.P. Bremmer. Zijn werk is karakteristiek Bremmeriaans, dat wil zeggen, niet-spontaan en doorwrocht. Just Havelaar schreef over de Bremmerkunstenaars in 1921: "Allen zijn hardnekkige vorschers meer dan hartstochtelijken. Het lyrisch element is grotendeels afwezig."
Bij Nieweg is dit doorwrochte, dit zorgvuldig gecomponeerde en overdachte aspect een kwaliteit op zichzelf geworden, zoals aan dit landschap te zien is. Het is een laat werk, waarin Niewegs stijl tot volle wasdom is gekomen, of liever gezegd: geheel tot rust is gekomen.
