"Men zou in hem geen kunstenaar, laat staan den man van genie vermoed hebben. Zijn rossige haar en baard waren onverzorgd, zijn opgezet drankgezicht was bedekt met puisten en niet minder vuil dan zijn handen en verwaarloosde nagels; een groote zinnelijke mond, een forsche nek, een wulpsche oogopslag en zware hangwangen gaven hem een gemeen uiterlijk. „Beest" noemden hem dan ook zijn tijdgenooten. Tallooze verhalen van zijn buitensporigheden gingen onder hen rond. Hij zag er geen been in hetzelfde schilderij driemaal aan verschillende liefhebbers te verkoopen, en zou het in een edelmoedige bevlieging aan een vierden ten geschenke geven." (A.J. Barnouw in Onze Eeuw). De Rotterdamse zeeman/schilder Bertus van Beest belandde uiteindelijk in Amerika waar hij beroemd werd. Deze en nog een tekening bij Christies.
