Een geslaagde poging, want zelfs erg kleine veilinghuizen hebben er een plekje. Maar de belangrijkste ontbreken eigenlijk. Christies is vast te sjiek voor zo iets, en de uitgever schrijft dan ook "Hun klantengroep wordt gevormd door de happy few, die al of niet per telefoon tot astronomische hoogte kan meebieden." Daar moet het arbeidend Vara-lid dus niet zijn. Beter levert hij de postzegelverzameling in bij Rietdijk (achterpagina) of hij brengt de zilveren suikerpot van tante Lies naar de gratis taxatiedag van de Federatie TMV.
Voor Vara-lezers die met dat hele veilinggedoe niets ophebben brengt de brochure J.P. Glerum (weet nu nog? Eenmaal andermaal!), die niet zelf optreedt, maar aan wie het enige redactionele artikeltje is gewijd. Het roept de vraag op waarom het uit de doeken doen van de geschiedenis van een niet meer bestaand bedrijf bijdraagt aan het doel: nieuw publiek trekken.
De doelgroep is echter wel erg goed. De Varagids wordt gelezen door de Postmaterialist (vatbaar voor idealen en cultuur), de Postmoderne Hedonist (pionier van de belevingscultuur) en door de Kosmopoliet (kritische wereldburger). *)
*) Varagids lezersprofiel
