Toch gebeurde dat met een muzikant van de naam Augustijn. 's Morgens werd hij wakker en begreep hij waar hij zich bevond: in een put die tijdens de pestepidemie (Wenen 1679) was gegraven om de doden in te gooien. Het al dan niet waargebeurde verhaal bracht het tot mythe, via een populair Oostenrijks liedje dat zich over heel Europa verspreidde en dat we kennen als O mijn lieve Augustijn. Hier het tafereel in een vertolking door Adam Brenner uit 1841. Te koop in Wenen bij Dorotheum.
