In 1920 was Lubbers terug in Nederland. De krant in dat jaar vertelde wat dat nu eigenlijk was, die jazz: "De Jazz Band bestaat uit een of meer negers, een banjospeler, een paar personen, die op koperen pannen zooveel mogelijk lawaai maken, verschillende anderen, die de rinkelbom (een soort tamboerijn) bespelen, een paar menschen, die de kastagnetten hanteeren en een pijper, een paar hellemannen, wat automobiel-toeters en enkele sirenen. Op een gegeven oogenblik snelt de pijper op de trom af, de kastagnettenhanteerders vliegen elkander in de haren, de autotoeter tracht het geluid der sirenen te overstemmen, de tamboerijnspeler begint te niezen en de negers werken zich op de koperen braadpannen. Al die beweging veroorzaakt een groot lawaai dat, al zou men het anders verwachten, toch wel eens harmonisch van klank is. Soms schieten de negers ook wel revolvers af of smijten hele stapels borden tegen de grond. Maar door dergelijke aardigheden zou een Jazz Band veel geld kosten en vooral tegenwoordig is het leven al duur genoeg. Maar ter zake! Is de muziek van een Jazz Band als kunstuiting te beschouwen ? De kunst is, naar het ons voorkomt een toepassing van gezond verstand, de weergave van hetgeen waargenomen is. Alles hangt dus af van het waarnemingsvermogen van iemand. Wanneer men onder muziek een verwoede aaneenschakeling van wanklanken verstaat, wordt de Jazz Band inderdaad een uiting van de hoogste kunst. Vooral wanneer men ons nog vertelt, dat de Jazz Band een Amerikaansche vinding is." De gesigneerde krijttekening, getiteld New York Yazz Club, van Lubbers is te koop bij de kunstveiling van Arthur Brouwers, klik hier.
